نتيجه دشمنى با ائمّه / وَ هَلَكَ مَنْ عَادَاكُمْ

نتيجه دشمنى با ائمّه
وَ هَلَكَ مَنْ عَادَاكُمْ;
و آن كه با شما دشمنى ورزيد نابود گشت.
در مقابل كلمه «سعد» كلمه «هلك» آمده و «من عاداكم» در مقابل «من والاكم» آمده است. راغب اصفهانى درباره كلمه «هلك» مى گويد:
الهلاك على ثلاثة أوجه: افتقاد الشيء عنك وهو عند غيرك موجود، كقوله تعالى: (هَلَكَ عَنّي سُلْطانِيَهْ). وهلاك الشيء باستحالة وفساد، كقوله: (وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ) والثالث: الموت… .1
بنابراين، كسانى كه با اهل بيت عليهم السلام دشمنى داشته باشند نه تنها فاقد سعادتند; بلكه از بين مى روند و نابود مى شوند… .
از تقابل مذكور معلوم مى شود كه صرف «عدم موالاة» موجب «هلاكت» و «عِداء» خواهد بود و در نتيجه: نبودن با اهل بيت عليهم السلام با هلاكت مساوى است. در حديثى ابن عباس مى گويد: رسول خدا صلى الله عليه وآله به على بن ابى طالب عليهما السلام فرمود:
سعد من أطاعك، وشقي من عصاك، وربح من تولاّك، وخسر من عاداك، وفاز من لزمك، وهلك من فارقك…;2
نيك بخت شد كسى كه از تو پيروى كرد، بدبخت گشت كسى كه از تو نافرمانى كرد، سود برد آن كه تو را دوست داشت، و زيان ديد كسى كه با تو دشمنى نمود، كامياب گشت آن كه ملازم تو شد و نابود شد آن كه از تو جدا گشت… .
«سعد من أطاعك»، چون «موالاة»، «اطاعت» را در پى دارد.
«خسر من عاداك»; زيرا «عِداء» با حق، قطعاً «باطل» است، و خداوند متعال مى فرمايد:
(وَخَسِرَ هُنالِكَ الْمُبْطِلُونَ);3
و آن جا باطل گرايان زيان خواهند كرد.
و «هلك من فارقك» كسى كه با امير مؤمنان على و اهل بيت عليهم السلام مفارقت داشته باشد او «هالك» است; يعنى از بين رفته و در جهان آخرت نصيبى ندارد، هم چنان كه قوم حضرت نوح عليه السلام كه با او همراهى نكردند همگى هلاك شدند و در حديث سفينه به اين معنا تصريح شده، چنان كه خواهد آمد.

1 . المفردات في غريب القرآن: 544.
2 . فرائد السمطين: 2 / 243.
3 . سوره غافر (40): آيه 78.