تكاليف شرعى و رحمت الهی
خداوند مردم را آفريد تا ايمان بياورند و مؤمن بشوند، وقتى ايمان آوردند، اين خطاب به آن ها متوجه مى شود:
(يا أَيُّهَا النّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذي خَلَقَكُمْ)؛1
اى مردم! پروردگارتان را پرستش كنيد؛ پروردگارى كه شما را آفريد.
بنابراين خلقتِ انسان، عبادت او و نتيجه عبادتى كه انجام مى دهد همه از باب رحمت الاهى است. پس خداوند متعال خلق كرد و خلق، رحمت اوست. وقتى خلق كرد، تكليف فرستاد كه تكليف نيز از رحمت است. قرآن كريم مى فرمايد:
(وَنَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْيانًا لِكُلِّ شَيْء وَهُدًى وَرَحْمَةً)؛2
وما اين كتاب (قرآن) را بر تو فرو فرستاديم كه بيان كننده همه چيز است و (عمل كردن به آن) باعث هدايت و مايه رحمت است.
آرى، تكليف، رحمت و لطف است. از اين روست كه سيّد ابن طاووس رحمه الله ـ به تعبير امروز ـ براى خودش جشن تكليف گرفته بود.3
1 . سوره بقره (2): آيه 21.
2 . سوره نحل (16): آيه 89 .
3 . ر.ك: كشف المحجّه لثمرة المهجه: 87 .