راستگويان ـ الصّادِقُونَ

راستگويان
الصّادِقُونَ؛
گواهى مى دهم كه راستگويان، شما هستيد.
ائمّه ما عليهم السلام راستگويان هستند. اين عبارت به آيه ديگرى اشاره دارد كه مى فرمايد:
(يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَكُونُوا مَعَ الصّادِقينَ)؛1
اى كسانى كه ايمان آورده ايد! تقواى الاهى را پيشه سازيد و با راستگويان باشيد.
ائمه ما كسانى هستند كه خداوند متعال امر كرده است كه ما با آن ها باشيم، از اين رو در شهادت ثالثه زيارت جامعه به حضور آنان خطاب مى كنيم كه شما چنين هستيد و خدا امر كرده است كه ما با شما باشيم.
از طرف ديگر، در روايات معتبره وارده از اهل عصمت، آمده كه مراد از راستگويان، ائمّه عليهم السلام هستند.
امام باقر عليه السلام فرمودند:
إيّانا عنى؛2
منظور از راستگويان ما هستيم.
احمد بن محمّد گويد: از امام رضا عليه السلام درباره آيه (يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَكُونُوا مَعَ الصّادِقينَ) پرسيدم، فرمود:
الصادقون: الأئمّة الصدّيقون بطاعتهم؛3
«صادقون» ائمّه هستند كه در طاعت خدا «صدّيق» مى باشند.
ممكن است كسى ادّعا كند كه من نيز صدّيق هستم، يا صدّيق بودن را براى كسى ادّعا كند، امّا شاهد صدق لازم است. اين ادّعا در مقام اثبات دليل مى خواهد. از اين رو ائمه ما در طاعت، ايمان، تقوا، محبّت به خداوند متعال و در دفاع از رسول خدا صلى اللّه عليه وآله و دين صدّيق بودند.
خداوند متعال مى فرمايد: با راستگويان باشيد. كَوْن و بودن با راستگويان مقدمه دارد، هر كسى اين توفيق را ندارد. نخست بايستى تقوا باشد، آن گاه بودن با صادقان. غير متّقى لياقت بودن با صادقان را ندارد.
در منابع سنّى فراوان روايت نقل شده كه مراد از صادقان در اين آيه، ائمّه عليهم السلام هستند. عجيب اين كه آنان به اين حقايق اقرار مى كنند، امّا در عين حال از آن بزرگواران اعراض مى كنند كه
(وَجَحَدُوا بِها وَاسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ)؛4
در حالى كه يقين به آيات الاهى داشتند، از روى ظلم و سركشى (آيات الاهى را) انكار كردند.
مالك بن انس، ابوبكر بن جُعابى، ابن مردويه اصفهانى، ابواسحاق ثعلبى، ابونعيم اصفهانى، حاكم حسكانى، خطيب خوارزمى، ابن عساكر دمشقى، سبط ابن جوزى، ابوالحجاج مزّى، جلال الدين سيوطى، جمال الدين زرندى، ابن حجر مكّى، قاضى القضات شوكانى و شهاب الدين آلوسى كه هر كدام در زمان خود بزرگى بوده اند از بزرگان صحابه و تابعين روايت كرده اند كه مراد از «الصادقين» در اين آيه، ائمّه اهل بيت عليهم السلام هستند.5

1 . سوره توبه (9): آيه 119.
2 . الكافى: 1 / 208.
3 . بصائر الدرجات: 51، حديث 14، بحار الأنوار: 24 / 31، حديث 5.
4 . سوره نمل (27): آيه 14.
5 . ر.ك: نظم درر السبطين: 91 ـ 92، فتح القدير: 2 / 414، صحيح ابن حبان: 8 / 162 ـ 163، الدر المنثور: 3 / 289 و 290، الديباج على صحيح مسلم: 6 / 115، المناقب، خوارزمى: 280، شواهد التنزيل: 1 / 343، حديث 355 و 345، حديث 357، تاريخ مدينة دمشق: 42 / 361 و 50 / 200 و 201، تهذيب الكمال: 5 / 84 ، فتح البارى: 10 / 422، المعجم الكبير: 19 / 46 و 47، كتاب التوابين ابن قدامه: 100.