فراخوانان به سوى خدا
اَلسَّلامُ عَلَى الدُّعاةِ اِلَى اللّهِ;
سلام بر فراخوانان به سوى خداوند.
ائمّه عليهم السلام دعوت كنندگان به سوى خداوند متعال هستند. واژه «دعاة» جمع داعى، همانند واژه «هداة» جمع هادى، واژه «مشاة» جمع ماشى، واژه «قضاة» جمع قاضى و واژه «روات» جمع راوى است. در شرح و توضيح اين عبارت بيان دو نكته ضرورى است:
نكته نخست: از اين عبارت فهميده مى شود كه مقام داعويّت به سوى خدا از خصايص ائمّه اطهار عليهم السلام در هر زمان بوده و اين يك واقعيّت است كه ديگران را چيزى در اين زمينه در تاريخ نبوده، و هر كه ادعا دارد بگويد در چه زمانى و چه حادثه اى ديگران اسلام را نجات داده اند؟ حال آن كه در موارد زيادى ائمه عليهم السلام بودند كه اشخاص را از هلاكت نجات دادند; بلكه در وقايع فراوان، اسلام از اضمحلال و امّت را از ضلالت و گم راهى حفظ كردند.
نكته دوم: از اين عبارت مى فهميم كه ائمّه عليهم السلام هرگز مردم را به خودشان دعوت نكرده اند; يعنى هيچ موردى وجود ندارد كه آن بزرگواران مردم را به خود دعوت كنند. چنين مطلبى در هيچ يك از حالات، افعال و اعمال ائمّه عليهم السلام يافت نمى شود كه در مقابل خدا باشند.
منو