نفاق ابن تيميّه
اكنون نمونه هاى بيشترى بيان خواهيم كرد تا روشن شود كه چرا ابن تيميّه را منافق مى دانند.
ابن تيميّه در اسلام امير مؤمنان على عليه السلام بحث مى كند و گستاخى را به جايى مى رساند كه مى گويد:
پيش از آن كه خداوند (حضرت) محمّد صلى اللّه عليه وآله را به رسالت مبعوث كند، هيچ كس از قريش مؤمن نبود; نه مردى، نه كودكى، نه زنى، نه سه نفر و نه على. هيچ كدام ايمان نداشتند; زمانى كه گفته مى شود: مردان بت مى پرستيدند، كودكان نيز همين گونه بودند; چه على و چه ديگران.
اگر بگوييد: كفر خردسال همانند كفر انسان بالغ نيست. مى گوييم: ايمان كودك نيز مانند ايمان فرد بالغ نيست، همان طورى كه براى ديگران ايمان و كفر پس از بلوغ ثابت مى شود، براى على نيز حكم ايمان و كفر قبل از بلوغ ثابت مى گردد. از آن گذشته، كودكى كه از پدر و مادر كافر متولد شود به اتفاق مسلمانان حكم كفر را دارد.1
ابن تيميّه در جاى ديگرى مى گويد:
در حقيقت رافضيان نمى توانند ايمان على و عدالتش را ثابت كنند… اگر بگويند اسلام، هجرت و جهاد او در راه خدا به تواتر نقل شده است، در پاسخ مى گوييم: اسلام معاويه، يزيد، خلفاى بنى اميّه و بنى عباس، هم چنين نماز، روزه و جهاد آنان نيز به تواتر نقل شده است.2
در جاى ديگر مى گويد:
معلوم نيست كه كفّار و منافقان با على دشمن بوده اند.3
آن گاه مى گويد:
تمام مطالبى كه درباره رشادت ها و شهامت هاى او در جنگ ها و غزوه ها نقل شده، دروغ است… .4
1 . منهاج السنّه: 8 / 285.
2 . همان: 2 / 62.
3 . همان: 7 / 461.
4 . همان: 8 / 97.