قاضی ایجی
قاضى عضدالدين ايجى1 درگذشته سال 756 هجرى در اين باره مى گويد:
كلام، علمى است كه از طريق احتجاج و دفع شبهات، اثبات عقايد دينى را ميسّر مى سازد.
او در ادامه مى گويد: فوايد علم كلام، عبارتند از:
1 . رهايى از بند تقليد و دستيابى به اوج يقين.
2 . راهنمايى هدايت جويان از طريق آشكار نمودن مسير، و مجبور كردن معاندان به ارائه برهان.
3 . پاس دارى از اصول دين در برابر شبهات دروغگويان.
4 . بنيان نهادن علوم شرعى بر پايه علم كلام; چرا كه اين علم، پايه و اساس علوم شرعى محسوب مى شود.
5 . تصحيح نيّت ها و عقيده هايى كه پذيرش اعمال، به آن بستگى دارد.
هدف نهايى از اين موارد نيل به سعادت دنيا و جهان آخرت است.2
1 . نام كامل او عضدالدين ابوالفضل عبدالرحمان بن احمد بن عبدالغفّار بن احمد ايجى شيرازى شافعى است كه به منصب قضاوت، اشتغال داشت، وى پس از سال هفتصد هجرى در «ايج» از توابع شيراز به دنيا آمد و در علم اصول، معانى، بيان، نحو، فقه و كلام تبحّر يافت. از تأليفات وى مى توان به الرسالة العضدية فى الوضع، جواهر الكلام، الفوائد الغياثيه، شرح مختصر ابن الحاجب و المواقف فى علم الكلام، اشاره نمود. ايجى به سال 756 هـ در حالى كه در قلعه «دريميان» زندانى بود، درگذشت. براى آگاهى بيشتر در اين زمينه ر.ك: طبقات الشافعية الكبرى ـ اثر سبكى ـ : 10 / 46، شماره 1369، الدرر الكامنه: 2 / 196، شماره 2279، معجم المؤلّفين: 2 / 76، شماره 6756، الأعلام: 3 / 295.
2 . المواقف فى علم الكلام: 7 و 8 .