آيه يكم:
(وَما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا);1
آن چه را كه پيامبر آورده است برگيريد و انجام دهيد و آن چه را كه پيامبر از آن نهى كرده است وانهيد و ترك كنيد.
با توجه به معناى اين آيه شريفه، مأموريم كه بدون هيچ قيد و شرطى پيرو پيامبر باشيم. حال آن كه اگر احتمال دهيم كه پيامبر در امر و نهى مرتكب خطا، سهو يا فراموشى مى شود، ديگر نمى توان از دستورات او پيروى كرد و به فرض تبعيت از وى، در صورت خطا و اشتباه در امرى كه ابراز مى دارد، ما نيز به امر الاهى اطاعتِ از حجت، مرتكب خطا و اشتباه خواهيم شد كه اين تناقصى است آشكار. پس امر خداوند به پيروى مطلق از دستورات پيامبر دليل روشنى است بر لزوم عصمت ايشان.


1 . سوره حشر: آيه 7.