1 . پاداش محبّ

1 . پاداش محبّ
اكنون برخى از احاديث را در خصوص محبّت و پاداش آن، نقل مى كنيم:
حديث يكم. پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله در مناسبتى به امير مؤمنان عليه السلام چنين فرمودند:
من مات وهو يحبّك بعد موتك ختم الله له بالأمن والإيمان ما طلعت الشمس أو غربت، ومن مات يبغضك مات ميتة جاهليّة وحُوسب بما عمل في الإسلام;1
اگر كسى در حالى كه محبّ توست بميرد، خداوند پايان كار او را به ايمنى و ايمان رقم مى زند; مادامى كه آفتاب طلوع مى كند و غروب مى نمايد و هر كس بميرد و حال اين كه مبغض توست، مرگ او مرگ دوران جاهلى است.
روشن است كه مرگ دوران جاهلى عبارت ديگرى از كفر است.
اين حديث را بزرگانى از اهل سنّت از قبيل طبرانى، ابويعلاى موصلى، ابوبكر هيثمى، ابن اثير و جمعى ديگر روايت كرده اند.
بنابراين حديث، اگر كسى مبغض اميرالمؤمنين عليه السلام باشد و با اين حال بميرد مرگ او، مرگ جاهلى خواهد بود. پس ما كه ادّعاى ايمان و اعتقاد به ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام داريم نسبت به مبغضان آن حضرت نيز بايد اين گونه اعتقاد داشته باشيم. چون كسى كه مرگش، مرگ جاهلى باشد، انسان ناگزير از او بيزارى و تبرّى مى كند.

1 . مجمع الزوائد: 9 / 122، مسند أبي يعلى: 1 / 403، حديث 528، كنز العمال: 13 / 159، حديث 63491، تاريخ مدينة دمشق: 42 / 55.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *