بسم الله الرحمن الرحیم
وحدت بین مسلمین امری است مطلوب البته، لکن وحدت در کجا و چگونه باید وحدت تحقق پیدا کند و آیا وحدت را فقط شیعیان باید بگویند و دعوت کنند؟ یا طرف های مقابل هم باید دعوت کنند؟ همه اینها باید بحث شود. اینکه شعار داده شود که وحدت و معلوم نشود که وحدت یعنی چه؟ تعریف وحدت چیست و چگونه باید تحقق پیدا کند و این آیا وظیفه همه مسلمین هست یا بعض مسلمین؟ این فایده ندارد.
بنده عرض می کنم:
وحدت سه جهت دارد: یک وحدت، وحدت اجتماعی و اخلاقی است. ما بایست با سایر مسلمین البته همه انسان ها لکن سایر مسلمین اولویت دارند که با آنها بایستی حسن معاشرت داشته باشیم
با آنها ادب داشته باشیم.
با آنها بایستی مطابق آداب و سنن رفتار کنیم. آن طوری که پیغمبر اکرم فرمودند و ائمه اطهار به ما تعلیم کردند.
ما در معاشرت و آداب و رفت و آمد مقید به این معنا هستیم و طبیعی است اگر در یک شهری در یک محلی در یک روستایی اگر شیعیان و غیر شیعیان زندگی می کردند و می کنند اینها باید با هم حسن معاشرت داشته باشند.
اگر همسایه من از ابناء عامه (اهل سنت) بود و مریض شد طبیعی است که باید به بروم به عیادتش
اگر فوت شد باید به بازماندگانش تسلیت بگویم.
اگر اینکه مثلا حاجتی داشت، چیزی نیاز داشت در عالم برادری اسلامی و در عالم همسایگی البته، بایستی آداب و سنن رعایت شوند که در این زمینه روایت زیاد داریم در آداب و اخلاق و سنن ائمه اطهار علیهم السلام.
و وحدت دوم وحدت سیاسی است البته. آنگاه که دشمن مشترکی باشد، طبیعی است که باید همه مسلمین متفق باشند و همین تاریخ معاصر ما الآن بهترین شاهد است بر این معنا. ما دیدیم که در مقابل مشترک، شیعیان و غیر شیعیان در افغانستان، در مقابل دشمن ایستادند. ما دیدیم در عراق، شیعیان و غیر شیعیان در مقابل دشمن مشترک، ایستادند و همچنین در بلاد دیگر و در حوادث دیگر. در اتحاد سیاسی و وحدت سیاسی بحثی نیست که همه باید در مقابل دشمن مشترک متحد باشند بلا اشکال.
و اما وحدت سوم که ما از نظر اعتقادی و مذهبی وحدت داشته باشیم، آن هم راه دارد. اینکه ما مطالب مان را بگوییم مستنداً و با متانت؛ آنها مطالب شان را بگویند مستنداً و با متانت. بلاخره اگر قصد قربت داشته باشیم و مذاکرات مان برای خدا باشد و برای رسیدن به حقیقت و واقعیت باشد یقیناً خدا کمک می کند و به نتیجه مطلوبی می رسیم. بنابراین ابایی نباید داشته باشیم، وحشتی نباید داشته باشیم از گفت و گو کردن درباره مطالب علمی. مسأله امامت، مسأله بسیار مهمی است و باید مشخص شود مسأله امامت. اینکه بعضی از آقایان الآن در خود داخل این کشور می گویند اختلاف بین ما و آنها (اهل سنت) در مسائل اعتقادی 5 درصد است، 10 درصد است، حداکثر که اظهار لطف می فرمایند یک مقداری بیشتر می گویند 10 درصد، نخیر اینطور نیست، تعارف هم نداریم، مسائل بیش از این حرف ها است. البته با مذاکره و مباحثه آنوقتی که غرضی نباشد، تعصبی نباشد و برای خدا باشد مذاکره و مباحثه به نتیجه مطلوب خواهیم رسید. به نظر بنده که در جلسات مکرر عرض کردم بهترین راه برای تحصیل وحدت راهی است که خود پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم پیش پای ما گذاشته اند. آیا پیغمبر اکرم دلسوزتر هستند برای اسلام و مسلمین یا زید و عمرو؟! خوب طبیعی است که پیغمبر اکرم دلسوزتر هستند برای اسلام و مسلمین از همه افراد امت. پیغمبر اکرم راه را مشخص کرده اند ایشان فرمودند: إنّی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتي أهل بیتي ما إن تمسکتم بهما لن تضلوا و إنهما لن یفترقا حتی یردا علی الحوض. از کتاب و عترت متابعت کنید. این حدیثی است که احدی نمی تواند در سندش مناقشه کند. خلق نشده است، از مادرش به دنیا نیامده است هنوز کسی که این حدیث را رد کند سنداً. دلالت آن هم واضح است. خود پیغمبر اکرم مشخص کرده اند راه را. بنابراین ما مشکلی نداریم و حوزه علمیه هم بر همین جهت تأسیس شده که مطالب در اینجا گفته شود، تحقیق شود، بررسی شود و هیچ نگرانی هم نباشد.