دليل بر شرعيّت بيعت

دليل بر شرعيّت بيعت
بعد از انعقاد اين قرارداد، اين بحث به ميان مى آيد كه: چه دليلى وجود دارد كه طرفينِ قراردادِ فوق را، ملزَم به وفاء به تعهّدشان نمايد؟ و بعبارت واضح تر: بعد از انعقاد چنين قراردادى، وجوب و لزوم اطاعت بيعت كنندگان نسبت به شخصى كه با او بيعت كرده اند از كجا ثابت مى شود؟ به چه دليلى شخصى كه با او بيعت شده حقّ حاكميّت و مطاعيّت پيدا مى كند؟
در ارتباط با حلّ اين مشكل، پاى تمسّك به آيه كريمه (يا أيُّهَا الَّذِيْنَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ)(1)، ترجمه: اى كسانيكه ايمان آورده ايد به عقدهايتان وفا كنيد، به ميان مى آيد، كه حاصل استدلال به آيه مباركه براى مشروعيّت بيعت اين مى شود كه: وقتى معاهده كرديد (چون عهد و معاهده هم در واقع يك نوع قرارداد و پيمان است، علاوه اينكه در رواياتى، عقد به عهد كه همان پيمان مؤكّد است تفسير شده است) برطبق معاهده وفا كنيد.

(1) سوره مائده: 5/1.