بخش دوم:
امام حسن و امام حسين عليهما السلام
نگاهى كوتاه به زندگى امام حسن و امام حسين عليهما السلام
علامه حلّى رحمه الله مى نويسد:
دو فرزند حضرت على عليه السلام نوه هاى رسول خدا صلّى الله عليه وآله، دو سرور بهشتيان و به تصريح پيامبر صلّى الله عليه وآله امام هستند.
اينان زاهدترين و عالم ترين مردم زمانه خويش بودند. در راه خداوند، به شايسته ترين شكل جهاد كردند; تا اين كه به شهادت رسيدند.
امام حسن عليه السلام بدون اين كه كسى متوجه شود، در زير لباس هاى فاخر خود، جامه پشمين مى پوشيد.
روزى رسول خدا صلّى الله عليه وآله امام حسين عليه السلام را بر ران راست خود نشاند و فرزند خودش ابراهيم را بر ران چپ خويش; در آن هنگام جبرئيل نازل شد و عرض كرد:
إنّ الله لم يكن ليجمع لك بينهما، فاختر مَن شئت منها;
خداوند مى خواهد جان يكى از اين دو را بگيرد، خودت انتخاب كن كه كدام يك از دنيا برود.
آن حضرت فرمود:
«اگر حسين بميرد، من، على و فاطمه مى گرييم. اما اگر ابراهيم بميرد، فقط من مى گريم».
به همين دليل مرگ ابراهيم را ترجيح داد. ابراهيم نيز سه روز بعد، از دنيا رفت.
پس از اين ماجرا، وقتى امام حسين عليه السلام نزد آن حضرت مى آمد، ايشان، وى را مى بوسيد و مى فرمود: خوش آمد و خيرمقدم به كسى كه فرزندم ابراهيم را فداى او كردم.