برترى ديگر
آن گاه امير مؤمنان على عليه السلام به برترى ديگرى از خود اشاره مى كند و مى فرمايد:
... وإنّي لمن قوم لا تأخذهم في اللّه لومة لائم، سيماهم سيما الصدّيقين، وكلامهم كلام الأبرار، عمّار الليل ومنار النهار، مستمسكون بحبل اللّه، يحيون سنن اللّه وسنن رسوله، لا يستكبرون ولا يعلون، ولا يغلون ولا يفسدون، قلوبهم في الجنان وأجسادهم في العمل؛1
و من از مردمانى هستم كه در راه خدا سرزنشِ سرزنش گران و نكوهندگان آن ها را در برنمى گيرد؛ همان هايى كه چهره هايشان چهره هاى راستگويان راست كردار است و گفتارشان گفتار نيكوكاران. آنان آبادگران و زنده داران شب و نشانه ها و راهنمايان روز و چنگ زنندگان در ريسمان خدا هستند. آنان همواره سنّت ها و روش هاى خداوند و پيامبرش را زنده نگه مى دارند و هيچ گاه گردن كشى و گناه نمى نمايند و برترى جويى ندارند؛ نه خيانت كارند و نه تباه كار و نه فسادكار. دل هايشان در بهشت هاى برين و بدن هايشان سرگرم كار (براى خداوند و جهان آخرت) است.


1 . نهج البلاغه: 300 و 301.