ابراهيم بن عبدالله سعدى و صحيح مسلم

ابراهيم بن عبدالله سعدى و صحيح مسلم
چنان كه گفته اند، مسلم بن حجّاج نيشابورى، اعتبار رجال راست گو و مورد اطمينان و ثقه اهل سنّت را بى دليل، زير سؤال مى برد كه از اين رجال مى توان به «ابراهيم بن عبدالله سعدى» اشاره نمود.
ذهبى در اين باره مى گويد: ابراهيم بن عبدالله سعدى نيشابورى، راست گو بود و از يزيد بن هارون و ديگران نقل حديث مى كرد.
ابوعبدالله حاكم مى گويد: ابراهيم، مسلم را حقير مى شمرد، به همين جهت، مسلم بى هيچ دليلى بر او طعنه مى زد.1
ترديدى نيست كه اين مسأله، عدالت مسلم را زير سؤال مى برد و اعتماد به وى و روايات وارده در كتابش را از ميان مى برد. به همين جهت است كه ابن جوزى مى نويسد:
از اشتباهاتى كه ابليس، محدّثان را به آن مبتلا مى كند اين است كه محدّثان از روى انتقام جويى، اعتبار يك ديگر را مخدوش مى كنند و همين، آن ها را از مبناى جرح و تعديلى كه علماى پيشين، براى دفاع از شرع، بهره مى جستند، خارج مى كند.2

1 . ميزان الاعتدال: 1 / 44.
2 . تلبيس إبليس: 135.