از همان محرم سال 61 هجری كه واقعه عاشورا پيش آمد، ائمه اطهار سلام الله عليهم و شيعيان اهل بيت به پيروی از رهبران خود همواره اين روز بزرگ را زنده نگه داشته‌اند.
البته بنيانگذار مراسم عزاداری سيّدالشهداء عليه السلام خود رسول الله صلی الله عليه وآله بودهاند كه احاديث شيعی و سنّی در اين مسئله بيش از حد تواتر است. از طرفی، دشمنان و مخالفان ما همواره سعی كرده‌اند كه اين روز فراموش شود و آثار و تبعات آن از بين برود. در واقع، به همان ميزان كه ائمه عليهم السلام و ديگر افراد خاندان رسالت كوشش كرده اند تا اين روز باقی بماند و به بقای آن اهتمام ورزيدهاند، دشمنان به گونههای مختلف كوشيدهاند تا آثار اين حادثه از ميان برود و اين روز فراموش شود.
بنابراين، روز عاشورا روز تعامل و تقابل دو جبهه شده است. جبهه‌هایی كه می‌خواهد اين روز باقی بماند و جبهه ديگری كه هدفش از بين بردن اين روز مهم و تاريخی است.
بديهی است كه در تاريخ اسلام كمتر روزی است كه اين ويژگی را داشته باشد كه از آن جمله می‌توان روز غدير را نمونهای از همين روزها به شمار آورد كه از روز نخست حادثه غدير خم كسانی سعی كرده‌اند آن را انكار كنند و برخی در كمرنگ جلوه دادن و بی‌اهميت نمودن آن روز تلاش كرده اند و در مقابل، اهل ولايت تمام سعی و كوشش خود را به جهت احيا و زنده ماندن آن روز جاودانی به كار بسته اند.
اين ويژگی (انكار و اثبات) بر عظمت و حساسيت روزهای غدير و عاشورا دلالت دارد.
به راستی آن روزی كه حادثه عاشورا واقع شد، نه معاويه، نه يزيد، نه بنواميّه و هيچ كس ديگر فكر نمی‌کرد كه اين حادثه و نتايج آن به ضرر بنواميّه و پيروانشان و به پيروزی مكتب اهل‌بيت عليهم السلام بينجامد.
از اين رو، اقامه عزاداری و برپايی مراسم عزای سيّدالشهداء عليه السلام و اصحابشان وظيفه همه شيعيان است و ما مأمور هستيم كه احترام اين روز را نگه داريم و اين امر از واجبات ماست. هركس در هر مقام و شأن و جايگاهی، آن اندازه كه می‌تواند، بايد در اين راه و بنابر وظيفه‌اش سعی و كوشش كند.
کتاب ناگفته‌هایی از حقایق عاشورا ـ ص 25
تألیف حضرت آیت الله حاج سیدعلی حسینی میلانی (مدظله العالی)
