نقش ائمّه عليهم السلام در برابر مقامات اعطايى الاهى
فَعَظَّمْتُمْ جَلالَهُ، وَاَكْبَرْتُمْ شَأْنَهُ، وَمَجَّدْتُمْ كَرَمَهُ، وَاَدَمْتُمْ ذِكْرَهُ، وَوَكَّدْتُمْ ميثاقَهُ، وَاَحْكَمْتُمْ عَقْدَ طاعَتِهِ، وَنَصَحْتُمْ لَهُ فِى السِّرِّ وَالْعَلانِيَةِ، وَدَعَوْتُمْ اِلى سَبيلِهِ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ، وَبَذَلْتُمْ اَنْفُسَكُمْ فِى مَرْضاتِهِ، وَصَبَرْتُمْ عَلى ما اَصابَكُمْ فِى جَنْبِهِ، وَاَقَمْتُمُ الصَّلاةَ، وَآتَيْتُمُ الزَّكاةَ، وَاَمَرْتُمْ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَيْتُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَجاهَدْتُمْ فِى اللَّهِ حَقَّ جِهادِه، حَتّى اَعْلَنْتُمْ دَعْوَتَهُ وَبَيَّنْتُمْ فَرائِضَهُ وَاَقَمْتُمْ حُدُودَهُ وَنَشَرْتُمْ شَرايِعَ اَحْكامِهِ، وَسَنَنْتُمْ سُنَّتَهُ، وَصِرْتُمْ فِى ذلِكَ مِنْهُ اِلَى الرِّضا، وَسَلَّمْتُمْ لَهُ الْقَضاءَ وَصَدَّقْتُمْ مِنْ رُسُلِهِ مَنْ مَضى؛
از اين رو شما نيز جلال او را با شكوه و شأن او را بزرگ شمرديد، كرمش را ستوديد، ذكرش را ادامه داديد، پيمانش را محكم نموديد، معاهده اطاعت او را استوار ساختيد، در پنهان و آشكار به خلق پند داديد، با حكمت و پند نيكو به راه او فرا خوانديد، جانتان را در راه رضاى او فدا ساختيد و بر مصايبى كه در اين راستا از امّت به شما رسيد، شكيبايى ورزيديد.
شما نماز را برپا داشتيد و زكات را پرداختيد، به معروف فرمان داديد و از منكر باز داشتيد و در راه خدا به شايستگى و به حقيقت جهاد كرديد؛ تا اين كه دعوتش را آشكار و واجباتش را بيان كرديد، حدودش را اقامه نموديد، دستورات احكامش را نشر داديد، سنّت هاى او را عملى كرديد و در اين كار به مقام خشنودى او نايل گشته و به قضاى او تن داديد و پيامبران پيشين او را تصديق كرديد.