ابن ابى مليكه در گفتار رجال شناسان
نام او، عبداللّه بن عبيداللّه است و در عدم اعتبارش همين بس كه او قاضى ابن زبير و مؤذّن خاصّ او بود(1).
اكنون يكبار ديگر به حديث مراجعه مى نماييم و در حدّ ضرورت به راويان سندهاى ديگر آن مى نگريم.
در روايات ابن سعد و رواياتى كه ابن حجر از او در كتاب «الإصابه» نقل كرده است، وكيع بن جَرّاح وجود دارد كه شرح حال او را بيان كرديم.
(1) تهذيب التهذيب: 5 / 272.