امانت خدا نزد اهل بيت

امانت خدا نزد اهل بيت
به راستى خداوند چه چيزى را نزد اهل بيت عليهم السلام به امانت گذاشته است كه آنان امينان شده اند؟
چنان كه پيداست، عبارت «امناء الرحمان» اطلاق دارد و تا قرينه اى در بين نباشد بر اطلاق باقى است و مى توان به آن تمسّك كرد. اين يك جهت و جهت دوم اين كه به «رحمانيت» خدا اضافه شده و جهت سوم لحاظ معتمَد بودن ائمه نزد خدا، با توجه به اين امور بايد آن شىء سپرده شده امور همه عالم بوده باشد كه تدبير همه امور به ائمه سپرده شده و آنان مظهر رحمانيت خدا مى باشند چنان كه خواهد آمد.
براى اين كه كسى توهّم غلو نكند، بايد گفت:
يكم. در قرآن مجيد آمده كه (فَالْمُدَبِّراتِ أَمْرًا)1 و به اتّفاق همه مفسّران مقصود فرشتگان الهى هستند و شكّى نيست كه ائمه عليهم السلام از فرشتگان افضل هستند.
دوم. خداوند متعال كه چنين مقامى را به ائمه عليهم السلام داده، پيش تر آنان را تربيت كرده و براى تصدّى اين مقام مهيّا نموده است.
سوم. اصولاً ائمه عليهم السلام كارى را جز به اراده خداوند متعال انجام نمى دهند و روايات در اين باره فراوان است; از جمله آن چه در ذيل آيه مباركه (وَما تَشاؤُنَ إِلاّ أَنْ يَشاءَ اللّهُ)2 آمده است. براى نمونه، حضرت امام هادى عليه السلام فرموده:
إنّ اللّه تبارك وتعالى جعل قلوب الأئمة مورداً لإرادته وإذا شاء شيئاً شاؤه; وهو قول اللّه: (وَمَا تَشاءُونَ إِلا أَن يَشاءَ اللّهُ);3
همانا خداى تعالى قلب هاى ائمه عليهم السلام محل ورود اراده خود قرار داده است; از اين رو آن هنگام كه خدا چيزى را بخواهد، آنان نيز مى خواهند و اين همان كلام خداى تعالى است كه «شما نمى خواهيد مگر آن چه را كه خدا بخواهد».
و براى اين مطلب توضيح بيشترى خواهد آمد.
البته اگر در موردى تصريح و يا قرينه باشد كه خداوند متعال چيز خاصّى را نزد اهل بيت عليهم السلام ننهاده، اطلاق نسبت به آن منعقد نخواهد بود.

1. سوره نازعات (79): آيه 5.
2. سوره انسان (76): آيه 30.
3. بصائر الدرجات: 537، حديث 47.