اهل بيت و امتحان مردم

اهل بيت و امتحان مردم
چنان كه بيان شد، همه اين عناوين متّحدند و فقط تعابير مختلف است. در زيارت جامعه آمده كه ائمّه عليهم السلام «الباب المبتلى به الناس» هستند. ابتلاء يعنى اختبار و امتحان. آن گاه كه خداوند متعال بخواهد در اين عالَم مردم را امتحان نمايد و اختبار كند، صالح را از غير صالح، محسن و نيكوكار را از معصيت كار و مؤمن را از غير مؤمن جدا كند، بايستى ضابطه اى قرار دهد كه همه اين ها بر اساس آن امتحان شوند، بايد طريقى براى امتحان آن ها معيّن نمايد و آن طريق و ضابطه ائمّه عليهم السلام هستند كه مردم به وسيله آن ها امتحان و اختبار مى شوند.
اكنون اين پرسش مطرح است كه خداوند سبحان چگونه به وسيله اهل بيت عليهم السلام مردم را امتحان مى نمايد؟
پاسخ روشن است، و آن اطاعت است، اين كه مردم اهل بيت رسول اللّه را دوست داشته و پيروى كنند، آن چه را كه از آنان خواسته اند انجام دهند و آن چه را نهى كرده اند انجام ندهند، همان امتحان الهى است.
به سخن ديگر، اهل بيت عليهم السلام به مردم گفته اند اعتقاداتتان صحيح باشد، به واجبات عمل كنيد، از محرّمات اجتناب نماييد، جود و كرم، علم و حلم و صفات حسنه را دارا باشيد، از حسد و حقد، سخن چينى و صفات سيئه دورى كنيد، اين ها مواد آزمون الهى هستند كه در قرآن و فرمايشات اهل بيت آمده است.
بنابراين ائمه عليهم السلام ميزان و سنجش اعمال خواهند بود، آنان وسيله امتحان مردم هستند; هر كه از آنان پيروى كند اهل بهشت و هر كه از فرمان آنان سرپيچى نمايد در دوزخ خواهد بود كه بر اين معنا حديث «ثقلين» و نظاير آن دلالت دارد.
از اين رو امير مؤمنان على و اهل بيت از مردم جز آن كه قرآن و پيامبر اكرم خواسته، چيز ديگرى نخواسته اند.
بنابراين، مى توان گفت سرّ اين كه حضرت صدّيقه طاهره فاطمه زهرا عليها السلام پس از پيامبر خدا اندك زمانى در اين عالم ماندند و نخستين فرد از خاندانش بودند كه به حضرتش ملحق شدند ـ با اين كه پاره تن پيامبر بودند و بايستى با پيامبر خدا مى رفتند ـ امتحان اين اُمّت بود كه بايستى مردم آزمايش مى شدند سپس ايشان از اين جهان مى رفتند و چنين هم شد.