بندگان گرامى خدا
وَعِبادِهِ الْمُكْرَمينَ الَّذينَ لايَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِاَمْرِهِ يَعْمَلُونَ;
و (سلام بر) بندگان گرامى او كه در گفتار بر او پيشى نگيرند و به امر او عمل كنند.
واژه «عباد» جمع عبد است; يعنى ائمّه عليهم السلام بنده حق تعالى هستند، امّا عباد مكرمين، عبادى كه «لا يسبقونه بالقول وهم بأمره يعملون».
پيش تر در توضيح عبارت «واُصول الكرم» معناى كرم بيان شد.
وقتى واژه «كرم» به معناى جود و بخشش و سخاوت و در مقابل بخل به كار مى رود. امّا در لغت و استعمالات قرآن مجيد و سنّت، معنايى بهتر و وسيع تر دارد كه معناى مذكور يكى از افراد و مصاديق آن مى شود.