دو سرور جوانان اهل بهشت

دو سرور جوانان اهل بهشت
عالمان و محدّثان اهل تسنّن، حديث هاى بى شمارى را در فضايل اهل بيت عليهم السلام نقل كرده اند. رسول خدا صلى اللّه عليه وآله در حديثى در فضيلت و برترى دو امام و دو سبط طاهر، حسن و حسين عليهما السلام ـ كه در نزد مسلمانان ثابت و قطعى است ـ مى فرمايد:
الحسن والحسين سيّدا شباب أهل الجنّة;
حسن و حسين دو سرور جوانان اهل بهشت هستند.
تِرمذى به سند خود، از ابوسعيد خُدرى نقل مى كند كه رسول خدا صلى اللّه عليه وآله فرمود:
الحسن والحسين سيّدا شباب أهل الجنّة;1
حسن و حسين دو سرور جوانان اهل بهشت هستند.
ابن ماجه نيز به سند خود، از عبداللّه بن عمر اين گونه روايت مى كند: ابن عمر مى گويد: رسول خدا صلى اللّه عليه وآله فرمود:
الحسن والحسين سيّدا شباب أهل الجنّة، وأبوهما خيرٌ منهما;2
حسن و حسين دو سرور جوانان اهل بهشت اند و پدرشان از آن دو بهتر است.
احمد بن حنبل حديث سيادت را با سندى ديگر نقل مى كند. حذيفه مى گويد كه رسول خدا صلى اللّه عليه وآله فرمود:
فرشته اى از فرشتگان كه تا پيش از اين شب به زمين فرود نيامده بود، از پروردگارش اجازه خواست تا بر من درود فرستد و مرا بشارت دهد به اين كه:
إنّ الحسن والحسين سيّدا شباب أهل الجنّة، وأنّ فاطمة سيّدة نساء أهل الجنّة;3
حسن و حسين دو سالار جوانان اهل بهشت اند و فاطمه سرور زنان بهشت است.
حاكم نيشابورى نيز به سند خود از رسول خدا صلى اللّه عليه وآله اين گونه نقل كرده است كه پيامبر خدا فرمود:
أتاني جبرئيل عليه السلام فقال: إنّ الحسن والحسين سيّدا شباب أهل الجنّة;
جبرئيل عليه السلام نزد من آمد و عرض كرد: حسن و حسين دو سرور جوانان اهل بهشت اند.
حذيفه مى افزايد: سپس رسول خدا صلى اللّه عليه وآله به من فرمود: اى حذيفه! خدا تو و مادرت را بيامرزد.4
ذهبى در كتاب تلخيص المستدرك اين حديث را صحيح شمرده است.
آن سان كه روشن شد افراد بسيارى به نقل حديث سيادت پرداخته اند. از جمله راويان اين حديث عبارتند از:
1 . ابن حبّان در كتاب صحيح خود، همان گونه كه در كتاب موارد الظمآن آمده است;5
2 . نَسائى در كتاب خصائص اميرالمؤمنين عليه السلام;
3 . خطيب بغدادى در كتاب تاريخ بغداد;
4 . ابونعيم اصفهانى در كتاب حلية الاولياء;
5 . ابن حجر عسقلانى در كتاب الإصابه;
6 . ابن اثير جزرى در كتاب اُسد الغابه.6
البته اين حديث را زَركشى نيز در كتاب التذكرة فى الأحاديث المشتهره، جلال الدين سيوطى در كتاب الدرر المنتثرة فى الأحاديث المشتهره و سخاوى در كتاب المقاصد الحسنة فى الأحاديث المشتهره على الألسنه نقل كرده اند. فراتر اين كه زبيدى نيز در كتاب لقط اللآلى المتناثرة فى الأحاديث المتواتره آورده است.

1 . سنن تِرمذى: 5 / 426، كتاب المناقب، باب مناقب ابومحمّد الحسن بن على بن ابى طالب والحسين بن على بن ابى طالب عليهما السلام، حديث 3793.
2 . سنن ابن ماجه: 1 / 134 و 135، باب فضائل اصحاب رسول اللّه صلى اللّه عليه وآله، فضائل على بن ابى طالب عليهما السلام، حديث 118.
3 . مسند احمد: 6 / 542، حديث حذيفة بن يمان، حديث 22818.
4 . المستدرك: 3 / 429، كتاب معرفة الصحابه، ذكر مناقب حذيفة بن يمان، حديث 5630.
5 . موارد الظمآن: 551.
6 . خصائص اميرالمؤمنين: 36، تاريخ بغداد: 9 / 231، حلية الاولياء: 4 / 190، الاصابه: 1 / 226، أُسد الغابه: 5 / 574.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *