دعوت به اتّحاد در پرتو تعليمات حديث ثقلين
مطلب سوم: جدّ بزرگوار ما فقيه اهل بيت عليهم السلام، سيّد محمّد هادى ميلانى رحمه اللّه نقل مى فرمودند كه يكى از بزرگان علماى شيعه در نجف اشرف،(1) براى ايجاد اتّحاد بين فرقه هاى اسلام پيش قدم شدند.
جدّ ما مى فرمود: ما به ايشان و امثال ايشان اصرار داشتيم كه راه درست اتّحاد بين فرقه هاى اسلامى و تقارب بين مذاهب، منحصر در التزام به تبعيّت، پيروى و به كار بستن مفاد «حديث ثقلين» است; زيرا فرض اين است كه اين حديث شريف نزد شيعه و سنّى از نظر صدور و صحّت مورد اتّفاق است، گرچه قائل به تواتر آن نباشيم، در حالى كه اين حديث شريف به يقين متواتر و مورد قبول در نزد طرفين بوده و از نظر دلالت هم هيچ نكته ابهامى در آن نيست.
بنا بر اين امرى كه صدورش از رسول خدا صلى اللّه عليه وآله قطعى است و دلالتش نيز بر مدّعاى يكى از طرفين ـ كه شيعه باشد ـ تامّ و بدون ابهام و اشكال است; چنين وجهى جامع و محورى اساسى براى اتّحاد بين فرقه ها كافى است. از اين رو چرا آن را رها كرده و به آرا، پيشنهادها و راه هاى ديگرى رو آوريم كه نه بهره اى دارند و نه ما را به هدف مى رسانند.
جدّ ما رحمه اللّه همواره مى فرمودند:
ما بر اين معنا اصرار فوق العاده داشتيم و در قبال ما، بزرگوارى كه رهبرى انديشه تقريب را به عهده داشت، پيشنهاد ديگرى را در نظر داشت، تا اين كه وى براى انجام مقصود خود به ديار اهل خلاف سفر نمود و پس از بازگشت، به طور صريح اعتراف كرد كه راه درست اتّحاد بين فرقه هاى مسلمان فقط همين راه است و براى علاج اين مشكل چاره اى جز رجوع به «حديث ثقلين» و امثال آن نيست.
(1) علاّمه شيخ محمّد حسين كاشف الغطاء رحمه اللّه (1373 هـ).