نگاهى به شرح حال عبدالرؤوف مَناوى
عبدالرؤوف مَناوى، محققى كبير است و كتاب فيض القدير او از كتاب هاى سودمند و ارزشمند است.
علاّمه محبّى شرح حال مَناوى را نگاشته و او را مورد ستايش قرار داده است و از او به عنوان پيشواى بزرگ و حجّت توصيف كرده و اين گونه مى گويد:
عبدالرؤوف بن تاج العارفين بن على بن زين العابدين، ملقّب به زين الدّين، حدادى مَناوى قاهرى شافعى… پيشواى بزرگ، حجّت، مورد وثوق، اسوه، صاحب كتاب هايى كه در بين مردم رايج است و بى شك برترين فرد زمان خويش بود.
وى امامى فاضل، زاهد، عابد، مطيع و فروتن در پيشگاه خدا بود. اهل خير بود و با كارهاى نيك به خدا تقرّب مى جست. او بر ذكر و تسبيح مداومت داشت. صابر و صادق بود و در شبانه روز به يك وعده غذا اكتفا مى كرد.
و بالاخره مى گويد: على رغم اختلاف انواع علوم، وى علوم و معارفى را جمع آورى كرده بود كه در احدى از معاصرينش جمع نشده بود(1).
(1) خلاصة الاثر في اعيان القرن الحادى عشر: 2 / 412 ـ 416.